W szkole

                Na stole

Stał globus —

                Wielkości arbuza.

Aż tu naraz jakiś łobuz

                Nabił mu guza.

Z tego wynikła

Historia całkiem niezwykła:

Siedlce wpadły do Krakowa,

Kraków zmienił się w jezioro,

Nowy Targ za San się schował,

A San urósł w górę sporą.

Tatry, nagle wywrócone,

Okazały się w dolinie,

Wieprz popłynął w inną stronę

I zawadził aż o Gdynię.

Tam gdzie wpierw płynęła Wisła,

Wyskoczyła wielka góra,

Rzeka Bzura całkiem prysła,

A powstała góra Bzura.

Stary Giewont zląkł się wielce

I przykucnął pod parkanem;

Każdy myślał, że to Kielce,

A to było Zakopane.

Łódź pobiegła pod Opole

W jakichś bardzo ważnych sprawach —

Tylko nikt nie wiedział w szkole,

Gdzie podziała się Warszawa.

      Nie było jej na Śląsku ani w Poznańskiem,

      Ani na Pomorzu, ani pod Gdańskiem,

      Ani na Ziemiach Zachodnich,

      Ani na północ od nich,

      Ani blisko, ani daleko,

      Ani nad żadną rzeką,

      Ani nad żadnym z mórz.

                  Po prostu przepadła — i już!

    Trzeba prędzej oddać globus do naprawy,

    Bo nie może Polska istnieć bez Warszawy!