Zachwycony jej powabem,

Hipopotam błagał żabę:

— Zostań żoną moją, co tam,

Jestem wprawdzie hipopotam,

Kilogramów ważę z tysiąc,

Ale za to mógłbym przysiąc,

Że wzór męża znajdziesz we mnie

I że ze mną żyć przyjemnie.

Czuję w sobie wielki zapał,

Będę ci motylki łapał

I na grzbiecie, jak w karecie,

Będę woził cię po świecie,

A gdy jazda już cię znuży —

Wrócisz znowu do kałuży.

Krótko mówiąc — twoją wolę

Zawsze chętnie zadowolę,

Każdy rozkaz spełnię ściśle.

Co ty na to?

 

     — Właśnie myślę...

Dobre chęci twoje cenię,

A więc — owszem. Mam życzenie...

— Jakie, powiedz? Powiedz szybko,

Moja żabko, moje rybko,

I nie krępuj się zupełnie —

Twe życzenie każde spełnię,

Nawet całkiem niedościgłe...

 

— Dobrze, proszę: nawlecz igłę!